بررسی عوامل تعیین کننده سرمایه گذاری خصوصی در اقتصاد ایران با استفاده از تکنیک های هم جمعی در حضور شکست ساختاری

پایین بودن نرخ رشد سرمایه گذاری یکی از دلایل کاهش نرخ رشد اقتصادی می باشد. پایین بودن سطح سرمایه گذاری خصوصی نتیجه ی کاهش نرخ سرمایه گذاری در کوتاه مدت است، که باعث کاهش درآمد سرآنه می شود. توسعه دادن نقش بخش خصوصی یک ضرورت برای دگرگون ساختن اقتصاد و کاهش اعتماد به نفت می باشد. همچنین این امر تأثیر مثبتی بر اشتغال و رشد اقتصادی دارد. این رساله به بررسی عوامل تعیین کننده سرمایه گذاری خصوصی در ایران می پردازد. بدین منظور از جدیدترین الگوی اقتصادسنجی و بطور مشخص از الگوی خود رگرسیون با وقفه های گسترده (ardl) برای دوره 1346-1389 استفاده گردیده است. سرمایه گذاری دولتی و شرایط عمومی بازار بصورت مثبت و کسری بودجه دولت، مانده اعتبارات اعطایی بانک ها به بخش خصوصی و نرخ بهره بصورت منفی بر سرمایه گذاری خصوصی تأثیرگذارند. متغیرهای دامی برای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی نیز در مدل لحاظ شده اند که هر دو معنی دار می باشند. نتایج برآوردی از تخمین مدل تصحیح خطا (ecm) نشان دهنده سرعت تعدیل بالا در تابع سرمایه گذاری خصوصی در ایران است. جهت بررسی رابطه بلند مدت بین متغیرهای الگو از 3 آزمون هم جمعی انگل-گرنجر، یوهانسن-یوسیلیوس و ardl استفاده گردیده که نتایج سازگار و مبین یک رابطه بلند مدت بین متغیرهای مدل می باشند. نتایج 3 آزمون علیت (گرنجر استاندارد، یوهانسن-یوسیلیوس و هشیائو) انجام گرفته شده، در برخی از موارد سازگار نبودند اما با توجه به دو آزمونی که از اعتبار بیشتری برخوردارند می توان استنباط کرد که حداقل یک رابطه یک طرفه بین متغیرهای مستقل لحاظ شده در مدل و سرمایه گذاری خصوصی وجود دارد.